Niestety, konferencja w Baranowie już za nami. Piękny czas spędzony w pięknym miejscu.

Już na wstępie zachwycił mnie… śpiew ptaków. Głośne trele kosów, świergot i fiukanie nieznanych mi gatunków. Wprawdzie w tym roku wiosna przyszła bardzo wcześnie, ale aż tak? Zrozumiałam, dlaczego tak się dzieje, kiedy poszłam na spacer do parku. Na wielu drzewach zobaczyłam budki lęgowe, gospodarz zamku zadbał o warunki dla ptaszków, a one odwdzięczają się śpiewem i, zapewne, tępieniem różnych szkodników.

Nie zawiódł mnie i sam zamek, pięknie utrzymany – dobrze służy gościom i zwiedzającym. Sala Portretowa, w której odbywały się wykłady, jakoś pomieściła uczestników, a drzwi na krużganek umożliwiały wietrzenie, więc na warunki nie można było narzekać.

Przejdźmy do istoty wydarzenia, czyli do wykładów, poprzedzonych modlitwą poprowadzoną przez ks. Irka. Jako pierwszy zabrał głos pan profesor Łukasz Święcicki, który mówił na temat zachowań ryzykownych w chorobach afektywnych. Zaczął przekornie od pytania, po co są psychiatrzy, skoro z jednej strony mamy psychologów, a z drugiej neurologów? Z rozwinięcia wspaniałego wykładu dowiedzieliśmy się, że do zachowań ryzykownych zaliczają się nie tylko próby samobójcze, uprawianie sportów ekstremalnych, czy nadużywanie substancji psychoaktywnych – co chyba dla większości z nas jest oczywiste – ale np. szczerość, robienie zakupów, a nawet inwestowanie. Nie mam zamiaru streszczać tego znakomitego wykładu, aby dowiedzieć się więcej, proszę sięgnąć po książki i artykuły pana profesora.

Następny prelegent, ks. Krzysztof Irek, przybliżył nam postać Sługi Bożego ks. biskupa (mińskiego, później pińskiego) Zygmunta Łozińskiego, nieustraszonego kapłana, który gorliwie służył Bogu i powierzonemu sobie ludowi. Gdy trzeba było, przebierał się, ukrywał przed bolszewikami, kiedy indziej jawnie występował przeciwko nim, broniąc swoich owieczek. Samotrzeć z dwoma kapłanami chodził w nocy po dzielnicy żydowskiej, aby zapobiec pogromom. Nie bał się rąbać prawdy w oczy władzom odrodzonej Polski. Pełniej z życiem biskupa pińskiego możemy się zapoznać nabywając książkę ks. Irka „Sługa Boży ksiądz biskup Zygmunt Łoziński”, dostępną w księgarni KJ. Całkowity dochód z książki jest przeznaczony na pomoc dzieciom z polskiej szkoły w Pińsku.

Kolejny wykład, o służbie Polaków w armii carskiej, wygłosił pan dr Jacek Legieć. Mówił o realiach życia w XIX i na początku XX wieku, o praktykach związanych z poborem do wojska. Czy wiedzą Państwo, że przez jakiś czas w carskiej Rosji można było legalnie wykupić się od poboru? Później już tylko za łapówkę… Mnóstwo ciekawych szczegółów, ocena swojego losu przez samych zainteresowanych, warunki w armii carskiej – kto nie wysłuchał wykładu, niech żałuje, bo książki pana Jacka na ten temat nie mamy.

Z kolei zabrał głos pan profesor Ryszard Mozgol, mówiąc o Europie po 1918 roku oczami Emanuela Małyńskiego. Już wówczas ten wytrawny pisarz polityczny, u nas prawie nieznany, ostrzegał przed religią demokratyzmu, prowadzącą do zniewolenia człowieka i poddania tak jednostek jak i narodów i państw przez rząd globalny. Bardzo treściwy wykład ukazuje nam proroczą wizję Emanuela Małyńskiego, który wychodząc od rewolucji francuskiej, przewidział rewolucję nam współczesną. Dodam, że trud przyswojenia dorobku Małyńskiego, publikowanego w olbrzymiej większości po francusku, podjęła KJ. Niedawno ukazała się w wydawnictwie pierwsza książka - „Nowa Polska”.

Dalej – pani profesor Katarzyna Kostrzewa poinformowała nas, że zastosowanie Konwencji Chicagowskiej do badania „katastrofy” smoleńskiej było niezgodne z prawem, i że nic się już nie da zrobić.

Jako ostatni wystąpił pan Łukasz Modelski z prelekcją „Rewolucja francuska i spisek przeciwko karpiom”. Przedstawił nam powiązania rolnictwa, sztuki kulinarnej i polityki, opowiedział, jak rewolucja za pomocą karpia walczyła z tradycją i z Kościołem Katolickim.

Udział w konferencji był wielką radością, przyjemnością i pożytkiem. Oprócz wysłuchania świetnych wykładów miałam możliwość spędzenia dwóch dni w towarzystwie kulturalnych, czyli mądrych, uprzejmych, życzliwych, pomocnych i pełnych rozmaitej wiedzy ludzi. Rozmowy kuluarowe były więc równie ubogacające, jak oficjalne wykłady. Bardzo dziękuję Organizatorowi (ach, ta organizacja bez organizacji!), jego Pomocnikom i wszystkim Współuczestnikom. Szczególnie chciałabym podziękować naszym Koleżankom – Ainolatak, która mnie do Baranowa przywiozła, i Joannie, która podróżowała razem z nami.

Na koniec pragnę podziękować dwóm osobom in pectore.

A teraz biegnę czytać sprawozdanie Katalonii. Nie zrobiłam tego wcześniej, żeby się nie sugerować jej opisem konferencji, i aż mnie skręca.

 

 

---

tagi: baranów sandomierski  ii konferencja lul 

	maria-ciszewska
	12 marca 2019 10:24

27     1999    20 zaloguj sie by polubić